Teoria elekcji (selekcji) kodowania syntezy przeciwciał
Jako pierwszy koncepcję tej teorii wysunął Jerne (1955), następnie Burnet (1959). Istota tej teorii polega na przyjęciu, że w ustroju istnieje olbrzymia różnorodność komórek immunologicznie kompetentnych, z których każda posiada możliwość aktywacji innego genu syntezy przeciwciał. W momencie dostania się antygenu do ustroju komórki immunologicznie kompetentne, posiadające na swej powierzchni przeciwciała jako receptory zdolne do jego wiązania, ulegają indukcji i następnie transformacji blastycznej. Wówczas następuje proliferacja tego klonu komórkowego (komórek o tych samych właściwościach nabytych w trakcie różnicowania, wywodzących się z jednej komórki macierzystej). Jednocześnie komórki te ulegają dalszemu różnicowaniu w komórki produkujące przeciwciała w postaci komórek plazmatycznych.