Odczyn arthusa reakcja – zasadowica metaboliczna

Choroba thomsena

Reakcja odrzucania przeszczepu

admin

 |  Paź 5, 2018

Reakcja odrzucania przeszczepu jest przede wszystkim reakcją typu komórkowego, gdyż umieszczenie przeszczepu w komórkach dyfuzyjnych, nie przepuszczalnych dla komórek, powoduje znaczne ograniczenie reakcji odrzucania przeszczepu. Na tej samej zasadzie tkanki nie unaczynione, do których soki ustrojowe dochodzą jedynie na zasadzie dyfuzji, a nie przez krążenie krwi, stanowią miejsca uprzywilejowane dla przyjmowania przeszczepów. W tych tkankach istnieją warunki przeżycia nie tylko allogenicznych, ale nawet ksenogenicznych przeszczepów. Do takich tkanek należą przednia komora oka i chrząstka.

Pionierskie badania Little’a, Loeba i Wrighta w latach dwudziestych oraz Snella w pięćdziesiątych obecnego stulecia pozwoliły na sformułowanie genetycznych praw przeszczepiania tkanek. Ostateczne prawa przeszczepiania, sformułowane przez Snella w r. 1953, odnosiły się do przeszczepiania tkanki nowotworowej u myszy. Mają one jednak zastosowanie również do tkanek prawidłowych. Mianowicie, jak przedstawiono na ryc. 113, przeszczepianie między liniami wsobnymi AA i BB jest niemożliwe, co obrazuje linia przerywana, natomiast możliwe jest przeszczepianie w obrębie tego samego szczepu, np. z A na A, lub z B na B. Pokolenia mieszańców F: mogą otrzymywać przeszczepy od obydwu szczepów rodzicielskich, ponieważ w swoich tkankach posiadają zarówno geny A jak i B, i tym samym w okresie życia płodowego musiały wytworzyć tolerancję w stosunku do szczepów AA i BB. Natomiast mieszańce pierwszego pokolenia Fi nie mogą być dawcami przeszczepów dla żadnego ze swych rodziców, ponieważ posiadają geny obce dla każdego z nich (gen A w stosunku do szczepu BB, i gen B w stosunku do szczepu AA). Z kolei dalsze pokolenia mieszańców F2, F3 mogą być dawcami przeszczepów dla pokolenia F1( ponieważ w każdej odmianie posiadają one tylko geny A lub B, tj. takie, które znajdują się w pokoleniu Fi.